Szkoła Niedźwiedzia

Siedlisko: Hern Buldahr, Mahakam, Temeria

Szkoła: funkcjonuje

Adepci: kobiety i mężczyźni

Mistrz: Valmith
Współpraca: szkoła Gryfa, szkoła Wilka

Historia:

Od przeszło trzech stuleci domem Wiedźmińskiej szkoły cechu Niedźwiedzia jest Hern Buldahr - stara krasnoludzka twierdza w górach Mahakam, którą ofiarowano wiedźminom w zamian za obietnicę ochrony terenów licznych znajdujących się tam kopalni przed wszelkim plugastwem gnieżdżącym się w podziemnych tunelach i na niedostępnych górskich terenach. Niektórzy górnicy wciąż nieufnie spoglądają w kierunku niewielkiej kotliny, gdzie znajduje się główna brama Hern Buldahr, jednak nawet oni muszą przyznać, że powierzenie bezpieczeństwa okolicy wiedźminom okazało się opłacalne, ponieważ ci wykonują swoje zadania sumiennie i pozostają lojalni przede wszystkim wobec mieszkańców Mahakamu. Cech Niedźwiedzia znany jest ze swej niechęci do polityki i mieszania się w międzypaństwowe rozgrywki, jednak Valmith, aktualny mistrz cechowej szkoły, był wielkim zwolennikiem króla Foltesta i jego ojca - Medella, w wyniku czego stracił zaufanie grupy starszych wiedźminów, którzy cenili apolityczność własnego cechu i unikali przyrzekania lojalności któremukolwiek z władców. Kiedy jednak po śmierci Foltesta w Temerii zapanowało bezkrólewie i rozgorzała walka o władzę pomiędzy arystokratycznymi rodami, Valmith wrócił do dawnych ideałów, a młodzi wiedźmini kształceni są w umiłowaniu niezależności od politycznych układów. Właśnie z tego względu wiedźminów cechu Niedźwiedzia uważa się niekiedy za asekuranckich i niechętnych do podejmowania ryzykownych decyzji. Nikt jednak nie może zarzucić im braku odpowiedniego wykształcenia we własnej profesji, ponieważ to właśnie szkoła Niedźwiedzia uchodzi za tę najbardziej solidną w kwestii szkolenia adeptów w zakresie walki z potworami, a wyzwoleni do cechu wiedźmini okazują się niezwykle skuteczni, pomimo niedostatków w posługiwaniu się magią. Te wynikają z faktu, że twórczyni szkoły - Hergar, pierwsza wiedźminka, o której wspominają kroniki, nieszczególnie potrafiła posługiwać się magią, więc i swoje uczennice (ponieważ początkowo, jeszcze przed przejęciem twierdzy Hern Buldahr i oficjalnym powstaniem szkoły, były to jedynie kobiety) szkoliła raczej w kierunku walki i alchemii, magię niemal całkowicie pomijając. Przez pierwszych kilka dziesięcioleci w szkole Niedźwiedzia szkolono tylko dziewczynki i to właśnie kobiety są odpowiedzialne za stworzenie podstaw funkcjonowania szkoły, według których wciąż naucza się przyszłych wiedźminów. Właśnie ze względu na pamięć o założycielce i kolejnych pokoleniach wiedźminek, które sukcesywnie tworzyły historię szkoły Niedźwiedzia, i bliską współpracę z krasnoludami z gór Mahakam, członkowie tego cechu znani są ze swojego szacunku do kobiet i przedstawicieli innych ras, a podczas kilkunastu lat szkolenia to raczej chłopcy zmuszeni są walczyć o uznanie w oczach nauczycieli. Ci słyną ze sprawiedliwości, z którą w parze idą jednak bardzo wysokie wymagania, jakie stawia się adeptom. W szkole Niedźwiedzia nie ma miejsca na wyrozumiałość i tworzenie osobistych więzi pomiędzy nauczycielami a uczniami, natomiast dystans pomiędzy jednymi i drugimi jest tutaj widoczny zdecydowanie bardziej niż w innych szkołach. Z tego wynika również brak szczególnego przywiązania wiedźminów cechu Niedźwiedzia do miejsca, gdzie byli szkoleni, więc większość z nich po wyzwoleniu do Hern Buldahr wraca jedynie sporadycznie, natomiast ci, którzy już na początku postanowili pozostać w twierdzy i nie wyruszać na szlak, służą szkole jako nauczyciele i zajmują się oczyszczaniem gór Mahakam z potworów. Większość, która opuściła twierdzę po wyzwoleniu, najczęściej podróżuje parami lub w niewielkich grupach, ponieważ techniki stosowane podczas treningu przyzwyczajają ich właśnie do współpracy w dwu- lub trzyosobowych zespołach, których składy tworzą się jeszcze podczas szkolenia, a zawarte we wczesnej młodości przyjaźnie trwają przez kolejne dziesięciolecia. Wiedźmini Szkoły Niedźwiedzia są wobec siebie nawzajem niezwykle lojalni, a wewnętrzny niepisany kodeks za zdradę karze niezwykle surowo.

Szkolenie:

W treningu Wiedźmińskiej szkoły cechu Niedźwiedzia nacisk kładziony jest przede wszystkim na walkę konwencjonalną, siłę i wytrzymałość. Nieszczególnie ceni się spryt i przebiegłość, przez co szkolenie uznawane jest niekiedy za nieco przestarzałe, jednak absolwenci szkoły nieszczególnie zwracają na to uwagę i w zdecydowanej większości podążają ścieżką, którą wyznaczono im w szkole. Adepci od najmłodszych lat poddawani są morderczemu treningowi fizycznemu, co skutkuje stosunkowo wysokim współczynnikiem śmiertelności na wczesnym etapie szkolenia. Jednak ci, którzy przerwali kilka pierwszych lat zazwyczaj nie mają większych problemów z dotrwaniem do wyzwolenia i, co ważniejsze, przetrwaniem na szlaku. Próby alchemiczne, w tym najważniejsza Próba Traw, są w porównaniu z innymi szkołami zdecydowanie mniej traumatyczne, a szkoła Niedźwiedzia szczyci się tym, że w kilkusetletniej historii przeprowadzania Prób nie zanotowano żadnego zgonu spowodowanego działaniem eliksirów. Sama Próba nie powoduje jednak bardzo zaawansowanej mutacji, więc wiedźmini cechu Niedźwiedzia genetycznie zdecydowanie bardziej od przedstawicieli innych cechów przypominają zwykłych ludzi, którzy zostali doskonale wyszkoleni do walki z potworami. Żyją jednak zdecydowanie dłużej niż ludzie, a ich potrzeby życiowe są w znacznym stopniu ograniczone. Dzięki treningowi wytrzymałości w połączeniu z cechową specyfiką Próby Traw wiedźmini Szkoły Niedźwiedzia są w stanie przetrwać bez jedzenia, picia i snu nawet do trzech razy dłużej niż nie tylko zwykli śmiertelnicy, ale i wiedźmini innych szkół. Dodatkowo potrafią magazynować energię i zarządzać nią w taki sposób, żeby maksymalnie zwiększyć swoją efektywność nawet w niesprzyjających warunkach. Najprościej mówiąc - mogą wyspać się na zapas przez kilkadziesiąt godzin i później pozostawać aktywnymi nawet przez kilka tygodni. W związku z bardzo rozwiniętym treningiem z zakresu sztuki przetrwania, wiedźmini cechu Niedźwiedzia są bardziej odporni na warunki zewnętrzne, a ich organizmy dobrze radzą sobie np. z ekstremalnymi temperaturami. Podobnie jest w przypadku regeneracji po odniesieniu ran, która przebiega stosunkowo szybko. Piętą achillesową tych, którzy przeszli szkolenie w szkole Niedźwiedzia jest magia. O ile z alchemią adepci radzą sobie zwykle w miarę dobrze, to ich umiejętności magiczne są praktycznie zerowe. Magię poznają bowiem jedynie w teorii, wiedzą więc, jak rozpoznać efekty działania czarów i dzięki medalionom są w stanie wyczuwać miejsca, gdzie ich używano, jednak podczas walki właściwie nie korzystają ze znaków, jeśli nie nauczyli się ich po wyzwoleniu. Co się zaś tyczy samego wyzwolenia, ostatnią próbą przed uzyskaniem tytułu cechowego jest Próba Medalionu, zwana również Próbą Podziemi. Polega ona na przetrwaniu dwóch tygodni w plątaninie nieczynnych górniczych korytarzy, w których na przyszłych wiedźminów, dobranych najczęściej w dwuosobowe zespoły, czekają nekkery, zgnilce, kaczerby i wszystko, co udało się wcześniej zapędzić do tego labiryntu. Jedyny tunel prowadzący na powierzchnię jest jednocześnie początkowym i końcowym punktem Próby, a wszyscy ci, którzy o północy czternastego dnia zjawią się przy sekretnych krasnoludzkich drzwiach, mają prawo tytułować się wiedźminami.

Preferowany rynsztunek:

ciężka zbroja

krasnoludzki topór stalowy

miecz lub topór srebrny

młot

maczuga

Rzadziej: petardy, pułapki, kusza

Bardzo rzadko: łuk, miecz stalowy, sztylety

← powrót